http://www.kourdistoportocali.com/articles/11699.htm
Επεισοδιακή ήταν η πρώτη Γενική Συνέλευση εργαζομένων τηςΕλευθεροτυπίας την Τετάρτη μετά την απόφαση του δικαστηρίου να απορρίψει την αίτηση της ιδιοκτήτριας εταιρείας Χ.Κ. Τεγόπουλος για προσφυγή στοΑρθρο 99.
Αιτία για την οργή των εργαζομένων, που εκφράστηκε στις ομιλίες και στο τελικό ψήφισμα, δεν ήταν η απόφαση του δικαστηρίου ούτε κάποια νέα από την εργοδοσία -που δεν υπήρχαν- αλλά ένα πισώπλατο χτύπημα που δέχτηκαν από μία ομάδα δήθεν συνδικαλιστών που πρωτοστατούσαν σε αντιεργοδοτική ρητορική αλλά, στο δια ταύτα, μηχανορραφούσαν σε βάρος των υπολοίπων.
Όλα ξεκίνησαν την περασμένη Κυριακή όταν σε διάφορα μπλογκ εμφανίστηκαν πανομοιότυπα κείμενα για μια νέα εφημερίδα που ετοίμαζαν ΟΙ δημοσιογράφοι της Ελευθεροτυπίας (και όχι ΚΑΠΟΙΟΙ δημοσιογράφοι), που θα ήταν “συνέχειά” της, στο μοντέλο της Liberation κ.λπ. Τα κείμενα έκαναν λόγο αλλού για 50 και αλλού για 80 συντάκτες και νοικιασμένα τα παλιά γραφεία στην Κολοκοτρώνη.
Την απίστευτη πρόκληση που καπηλευόταν το όνομα, την ιστορία, την εργασία και τα δικαιώματα 750 εργαζομένων για όφελος μιας ομάδας 50 (ή μικρότερης απ' ό,τι φαίνεται) την αντιμετώπισαν οι ίδιοι εργαζόμενοι στη γενική τους συνέλευση καταγγέλλοντας και με ψήφισμα την αλητεία.
Ενδιαφέρον είχαν τοποθετήσεις συντακτών που ανέλυσαν ιστορικά τις κινήσεις αυτής της ομάδας που από τις πρώτες κινητοποιήσεις του Φθινοπώρου, έθετε υψηλότερα στην ατζέντα το θέμα της διεύθυνσης της εφημερίδας από το θέμα της μισθοδοσίας. Που αργότερα επιχειρηματολογούσε κατά της επίσχεσης εργασίας, ενώ ήταν γνωστό ότι με το Αρθρο 99 στα δικαστήρια μόνη η απεργία, χωρίς επίσχεση, μόνο την εργοδοσία ωφελούσε.
Αυτή η ομάδα κατηγορούσε για “εργοδοτικό” όποιον διαφωνούσε με τις επιλογές της. Κατάφερε να απομονώσει αξιόλογους και έμπειρους συναδέλφους τόσο από τις συλλογικές διαδικασίες όσο και από τα δύο άνευρα και χωρίς ξεκάθαρες φιλεργατικές θέσεις απεργιακά φύλλα.
Εως που ήρθε η αλήθεια και έλαμψε. Την ίδια ώρα που αυτή η ομάδα εργαζόταν υπόγεια εναντίον των κοινών συμφερόντων των εργαζομένων, πουλώντας ταυτόχρονα μια δήθεν “επαναστατικότητα” και “αγώνες” ετοίμαζε μια νέα εφημερίδα για λογαριασμό της. Μια κιβωτό για “εκλεκτούς”. οπου, όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά:
«Δεν χώρεσαν αυτοί που έγραφαν 1.000 λέξεις την ημέρα ρεπορτάζ. Δεν χώρεσαν αυτοί που ξενυχτούσαν, για να βγει το ημερήσιο φύλλο. Δεν χώρεσε η συνάδελφος που έφαγε πλαστική σφαίρα στο ρεπορτάζ. Αλλά χώρεσαν όσοι έδιναν 100 λέξεις το μήνα. Χώρεσαν όσοι δούλευαν μία μέρα τη βδομάδα. Και χώρεσαν συνταξιούχοι!”
Η οργή ήταν τόσο μεγάλη για την ομαδούλα που δοκίμασε να καπηλευθεί τον ιστορικό τίτλο και τα δικαιώματα των άλλων που ερχόταν από κάθε γωνιά της αίθουσας.
“Χρησιμοποιήσαν το απεργιακό φύλλο για να κάνουν logistics της δικής τους έκδοσης”. “Μου ζήτησαν να συμμετέχω και φυσικά τους είπα ότι αυτό που κάνουν είναι παράνομο και αντισυναδελφικό”, ήταν χαρακτηριστικές φράσεις.
Οπως ήταν επόμενο, οι λιγοστοί εκπρόσωποι αυτής της ομάδας προσπάθησαν να αμυνθούν. Πρώτη γραμμή άμυνας: “Και άλλοι κάνουν το ίδιο, έχουν φύγει πολλοί για άλλα έντυπα. Υπάρχει ένα περιοδικό ήδη και μια ηλεκτρονική έκδοση που ετοιμάζεται”.
Πήραν αμέσως απαντήσεις: “Οσοι έφυγαν πήγαν τίμια και ως άτομα σε μια νέα δουλειά, τι τους συγκρίνετε;”. “Στο περιοδικό δουλεύουν 5 της Ελευθεροτυπίας από 25 άτομα συνολικά, τι σχέση έχει;”. “Στην ηλεκτρονική έκδοση ποτέ δεν βάλαμε μπροστά ότι είμαστε συνέχεια της Ελευθεροτυπίας. Μάλιστα βρήκαμε τα γραφεία της Κολοκοτρώνη (παλιά γραφεία της Ε) άδεια και παρόλο που ήταν πολύ φθηνά δεν τα νοικιάσαμε γιατί δεν θέλαμε να μας πουν ότι καπηλευόμαστε την ιστορία. Τα νοικιάσατε όμως εσείς!”
Δεύτερη γραμμή άμυνας: “Κι επειδή το έγραψαν τα μπλογκ; Ανώνυμα ήταν” Προσπάθησαν δηλαδή να διαψεύσουν τα μπλογκ χωρίς να διαψεύδουν τα γραφόμενα. Δεν αρνήθηκαν ότι πλασάρονται ως συνέχεια της Ελευθεροτυπίας. Δυστυχώς για αυτούς κάποιοι συνάδελφοι είχαν κάνει ήδη ρεπορτάζ και δεν ήταν μόνο τα μπλογκ. Χαρακτηριστικά ακούστηκε:
“Συναντήθηκα με αξιοπρεπή συνάδελφο της ομάδας τους. Επέμενε ότι έχουν κάθε δικαίωμα να πουν ότι είναι ΟΙ δημοσιογράφοι και η συνέχεια της Ελευθεροτυπίας. Του απάντησα “τότε να πάρετε και τις υποχρεώσεις της. Μου χρωστάτε 20.000 ευρώ. Και τότε έκανε ό,τι χειρότερο μπορούσε να κάνει: “Αφού επιμένεις”, είπε, “να κανονίσουμε να έρθεις μαζί μας”. Ετσι, στην ψύχρα!”
Χαρακτηριστικό είναι ότι από τη γενική συνέλευση έλλειπαν κάποια μέλη της εκλεγμένης εργασιακής επιτροπής. Κρύφτηκαν κυριολεκτικά για να αποφύγουν να δώσουν απολογισμό για τις αντισυναδελφικές πράξεις τους. Ολόκληρη η εργασιακή επιτροπή καθαιρέθηκε στη συνέλευση και εκλέχθηκε καινούργια.
Όλα ξεκίνησαν την περασμένη Κυριακή όταν σε διάφορα μπλογκ εμφανίστηκαν πανομοιότυπα κείμενα για μια νέα εφημερίδα που ετοίμαζαν ΟΙ δημοσιογράφοι της Ελευθεροτυπίας (και όχι ΚΑΠΟΙΟΙ δημοσιογράφοι), που θα ήταν “συνέχειά” της, στο μοντέλο της Liberation κ.λπ. Τα κείμενα έκαναν λόγο αλλού για 50 και αλλού για 80 συντάκτες και νοικιασμένα τα παλιά γραφεία στην Κολοκοτρώνη.
Την απίστευτη πρόκληση που καπηλευόταν το όνομα, την ιστορία, την εργασία και τα δικαιώματα 750 εργαζομένων για όφελος μιας ομάδας 50 (ή μικρότερης απ' ό,τι φαίνεται) την αντιμετώπισαν οι ίδιοι εργαζόμενοι στη γενική τους συνέλευση καταγγέλλοντας και με ψήφισμα την αλητεία.
Ενδιαφέρον είχαν τοποθετήσεις συντακτών που ανέλυσαν ιστορικά τις κινήσεις αυτής της ομάδας που από τις πρώτες κινητοποιήσεις του Φθινοπώρου, έθετε υψηλότερα στην ατζέντα το θέμα της διεύθυνσης της εφημερίδας από το θέμα της μισθοδοσίας. Που αργότερα επιχειρηματολογούσε κατά της επίσχεσης εργασίας, ενώ ήταν γνωστό ότι με το Αρθρο 99 στα δικαστήρια μόνη η απεργία, χωρίς επίσχεση, μόνο την εργοδοσία ωφελούσε.
Αυτή η ομάδα κατηγορούσε για “εργοδοτικό” όποιον διαφωνούσε με τις επιλογές της. Κατάφερε να απομονώσει αξιόλογους και έμπειρους συναδέλφους τόσο από τις συλλογικές διαδικασίες όσο και από τα δύο άνευρα και χωρίς ξεκάθαρες φιλεργατικές θέσεις απεργιακά φύλλα.
Εως που ήρθε η αλήθεια και έλαμψε. Την ίδια ώρα που αυτή η ομάδα εργαζόταν υπόγεια εναντίον των κοινών συμφερόντων των εργαζομένων, πουλώντας ταυτόχρονα μια δήθεν “επαναστατικότητα” και “αγώνες” ετοίμαζε μια νέα εφημερίδα για λογαριασμό της. Μια κιβωτό για “εκλεκτούς”. οπου, όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά:
«Δεν χώρεσαν αυτοί που έγραφαν 1.000 λέξεις την ημέρα ρεπορτάζ. Δεν χώρεσαν αυτοί που ξενυχτούσαν, για να βγει το ημερήσιο φύλλο. Δεν χώρεσε η συνάδελφος που έφαγε πλαστική σφαίρα στο ρεπορτάζ. Αλλά χώρεσαν όσοι έδιναν 100 λέξεις το μήνα. Χώρεσαν όσοι δούλευαν μία μέρα τη βδομάδα. Και χώρεσαν συνταξιούχοι!”
Η οργή ήταν τόσο μεγάλη για την ομαδούλα που δοκίμασε να καπηλευθεί τον ιστορικό τίτλο και τα δικαιώματα των άλλων που ερχόταν από κάθε γωνιά της αίθουσας.
“Χρησιμοποιήσαν το απεργιακό φύλλο για να κάνουν logistics της δικής τους έκδοσης”. “Μου ζήτησαν να συμμετέχω και φυσικά τους είπα ότι αυτό που κάνουν είναι παράνομο και αντισυναδελφικό”, ήταν χαρακτηριστικές φράσεις.
Οπως ήταν επόμενο, οι λιγοστοί εκπρόσωποι αυτής της ομάδας προσπάθησαν να αμυνθούν. Πρώτη γραμμή άμυνας: “Και άλλοι κάνουν το ίδιο, έχουν φύγει πολλοί για άλλα έντυπα. Υπάρχει ένα περιοδικό ήδη και μια ηλεκτρονική έκδοση που ετοιμάζεται”.
Πήραν αμέσως απαντήσεις: “Οσοι έφυγαν πήγαν τίμια και ως άτομα σε μια νέα δουλειά, τι τους συγκρίνετε;”. “Στο περιοδικό δουλεύουν 5 της Ελευθεροτυπίας από 25 άτομα συνολικά, τι σχέση έχει;”. “Στην ηλεκτρονική έκδοση ποτέ δεν βάλαμε μπροστά ότι είμαστε συνέχεια της Ελευθεροτυπίας. Μάλιστα βρήκαμε τα γραφεία της Κολοκοτρώνη (παλιά γραφεία της Ε) άδεια και παρόλο που ήταν πολύ φθηνά δεν τα νοικιάσαμε γιατί δεν θέλαμε να μας πουν ότι καπηλευόμαστε την ιστορία. Τα νοικιάσατε όμως εσείς!”
Δεύτερη γραμμή άμυνας: “Κι επειδή το έγραψαν τα μπλογκ; Ανώνυμα ήταν” Προσπάθησαν δηλαδή να διαψεύσουν τα μπλογκ χωρίς να διαψεύδουν τα γραφόμενα. Δεν αρνήθηκαν ότι πλασάρονται ως συνέχεια της Ελευθεροτυπίας. Δυστυχώς για αυτούς κάποιοι συνάδελφοι είχαν κάνει ήδη ρεπορτάζ και δεν ήταν μόνο τα μπλογκ. Χαρακτηριστικά ακούστηκε:
“Συναντήθηκα με αξιοπρεπή συνάδελφο της ομάδας τους. Επέμενε ότι έχουν κάθε δικαίωμα να πουν ότι είναι ΟΙ δημοσιογράφοι και η συνέχεια της Ελευθεροτυπίας. Του απάντησα “τότε να πάρετε και τις υποχρεώσεις της. Μου χρωστάτε 20.000 ευρώ. Και τότε έκανε ό,τι χειρότερο μπορούσε να κάνει: “Αφού επιμένεις”, είπε, “να κανονίσουμε να έρθεις μαζί μας”. Ετσι, στην ψύχρα!”
Χαρακτηριστικό είναι ότι από τη γενική συνέλευση έλλειπαν κάποια μέλη της εκλεγμένης εργασιακής επιτροπής. Κρύφτηκαν κυριολεκτικά για να αποφύγουν να δώσουν απολογισμό για τις αντισυναδελφικές πράξεις τους. Ολόκληρη η εργασιακή επιτροπή καθαιρέθηκε στη συνέλευση και εκλέχθηκε καινούργια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου