Η ανέγερση του άρχισε το 1921 και ολοκληρώθηκε το 1937. Αρχιτέκτων τουέργου ήταν ο Γεώργιος Καραβέλης από την Πάτρα.Στο μεσοπολεμικό ναό, με την τετράγωνη κάτοψη και το πρόπυλο, αντανακλάτο το Κωνσταντινουπολίτικο πρότυπο του «πεντάτρουλουσταυροειδούςεγγεγραμμένου ναού» του 11ου αιώνα και μετά, με τηδιάκριση ότι εδώ, τη δέση των τεσσάρων γωνιακών τρούλων, κατελάμβαναν αντίστοιχα κωδωνοστάσια των οποίων οι πύργοι οριοθετούσαν στην κάτοψη τα διαμερίσματα που συμπλήρωναν το χώρο μεταξύ των κεραιών του σταυρού. Μέσω των κλιμακοστασίων των πύργων των κωδωνοστασίων της δυτικής όψεως, επικοινωνούσε και ο γυναικωνίτης. Στο κέντρο, ο ναός στεγαζόταν με ημισφαιρικό τρούλο, επάνω σε τύμπανο, που διατρυπώταν από πολλά παράθυρα και ο οποίος ανεχόταν από τέσσερις πεσσούς, ενώ οι ισοσκελείς σταυρικές κεραίες του, με ημικυλινδρικούς δόλους, που έφεραν στην απόληξη τους στις όψεις (εκτός της ανατολικής), πολύλοβο άνοιγμα- φωταγωγό. Τα υπόλοιπα παράθυρα του ναού, μονόβολα και δίβολα που στέφονταν από μικρά ανοίγματα τύπου «φιλιστρίνι», σε συνδυασμό με εκείνα του κεντρικού τρούλου και των πλευρικών φωταγωγών, προσέδιδαν στο ναό ελαφρότητα και άφθονο φωτισμό, σε μία προσπάθεια εξαΰλωσης του. Ήταν εξ' ολοκλήρου πετρόκτιστος εκτός από τα τόξα των ανοιγμάτων και τους δόλους που ήταν κατασκευασμένα από οπτοπλίνθους. Επρόκειτο για καλαίσδητο έργο, στη σύνδεση του οποίου κυριαρχούσαν τα νεοβυζαντινά στοιχεία με ανάμειξη κάποιων κλασικιστικών μορφολογικών λεπτομερειών. (Ευθ. Ανδρικόπουλος, Ρίζα τ. 72)
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Τετάρτη 9 Μαΐου 2012
Ο νέος ναός του Αγίου Χριστοφόρου στο Αγρίνιο
Η ανέγερση του άρχισε το 1921 και ολοκληρώθηκε το 1937. Αρχιτέκτων τουέργου ήταν ο Γεώργιος Καραβέλης από την Πάτρα.Στο μεσοπολεμικό ναό, με την τετράγωνη κάτοψη και το πρόπυλο, αντανακλάτο το Κωνσταντινουπολίτικο πρότυπο του «πεντάτρουλουσταυροειδούςεγγεγραμμένου ναού» του 11ου αιώνα και μετά, με τηδιάκριση ότι εδώ, τη δέση των τεσσάρων γωνιακών τρούλων, κατελάμβαναν αντίστοιχα κωδωνοστάσια των οποίων οι πύργοι οριοθετούσαν στην κάτοψη τα διαμερίσματα που συμπλήρωναν το χώρο μεταξύ των κεραιών του σταυρού. Μέσω των κλιμακοστασίων των πύργων των κωδωνοστασίων της δυτικής όψεως, επικοινωνούσε και ο γυναικωνίτης. Στο κέντρο, ο ναός στεγαζόταν με ημισφαιρικό τρούλο, επάνω σε τύμπανο, που διατρυπώταν από πολλά παράθυρα και ο οποίος ανεχόταν από τέσσερις πεσσούς, ενώ οι ισοσκελείς σταυρικές κεραίες του, με ημικυλινδρικούς δόλους, που έφεραν στην απόληξη τους στις όψεις (εκτός της ανατολικής), πολύλοβο άνοιγμα- φωταγωγό. Τα υπόλοιπα παράθυρα του ναού, μονόβολα και δίβολα που στέφονταν από μικρά ανοίγματα τύπου «φιλιστρίνι», σε συνδυασμό με εκείνα του κεντρικού τρούλου και των πλευρικών φωταγωγών, προσέδιδαν στο ναό ελαφρότητα και άφθονο φωτισμό, σε μία προσπάθεια εξαΰλωσης του. Ήταν εξ' ολοκλήρου πετρόκτιστος εκτός από τα τόξα των ανοιγμάτων και τους δόλους που ήταν κατασκευασμένα από οπτοπλίνθους. Επρόκειτο για καλαίσδητο έργο, στη σύνδεση του οποίου κυριαρχούσαν τα νεοβυζαντινά στοιχεία με ανάμειξη κάποιων κλασικιστικών μορφολογικών λεπτομερειών. (Ευθ. Ανδρικόπουλος, Ρίζα τ. 72)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου