Ως τα 18 του χρόνια προσπαθούσε με όλους εκείνους τους τρόπους που έψαχνε κάθε παιδί της ηλικίας του να μπει στο γήπεδο. Όταν τα... σωματικά προσόντα βοηθούσαν έμπαινε κάτω από τον φράχτη, ενώ στην συνέχεια όλο και κάποιος «καλός κύριος» υπήρχε για να τον πάρει μαζί του μεταμορφώνοντας τον σε... ανιψάκι! Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Τα περισσότερα στην... ξενιτιά της Σουηδίας όπου από 20 χρονών πήρε την ζωή για τα καλά στα χέρια του!
Το αποτέλεσμα δείχνει ότι δεν τα... πήγε κι άσχημα! Από τους πλέον πετυχημένους επιχειρηματίες υπήρξε στην Σκανδιναβική χώρα, αλλά η νοσταλγία για την πατρίδα τον έφερε ξανά στο Αγρίνιο! Αν πάντως μικρός έδινε... αγώνα για να μπει στο γήπεδο, σήμερα δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα για να δει από κοντά τον αγαπημένο του Παναιτωλικό!
Αραχτός στην πιο καλή θέση των επισήμων απολαμβάνει το εν πολλοίς δικό του δημιούργημα στα μεγάλα σαλόνια! Πριν μια δεκαετία ούτε που το φαντάζονταν ότι θα ασχολούνταν με τα διοικητικά μιας ΠΑΕ. Μια πρόταση από τον Σωκράτη Τσιάρα, Αγρινιώτης κι αυτός με έντονη επιχειρηματική δράση στην Σουηδία του άλλαξε όλη του την ζωή!
Δεν ξέρουμε αν... έφαγε σύριγγα με το ποδόσφαιρο, όπως είχε πει κάποτε ο Σπύρος Λιβαθηνός για τον Γιάννη Βαρδινογιάννη όμως μετά βεβαιότητας όσοι τον γνωρίζουν λένε ότι ο Παναιτωλικός... ρίζωσε βαθιά μέσα του και τα όνειρα δεν σταμάτησαν στην παρουσία της ομάδας στην Σούπερ Λίγκα!
Άλλωστε ο Φώτης Κωστούλας δεν είναι ένας συνηθισμένος για τα ελληνικά δεδομένα πρόεδρος. Κοιτώντας γύρω του θα δεις φίλους του με τους οποίους συνομιλεί για την ομάδα και όχι «φουσκωτούς κυρίους» με... σιδερικά και ενδοεπικοινωνία. Δεν τους έχει ανάγκη άλλωστε. Ανοιχτά μέτωπα δεν έχει...
Το περασμένο καλοκαίρι στην κλήρωση του πρωταθλήματος στο Sofitel, στο αεροδρόμιο, ξεχώριζε σαν την... μύγα μέσα στο γάλα! Ο λόγος ήταν ότι δεν συμμετείχε σε κάποιο από τα πηγαδάκια που συζητούνταν (τι άλλο) το σκάνδαλο με τα στημένα. Άλλωστε η ομάδα του δεν έχει κάποια εμπλοκή!
Παναιτωλικός σημαίνει... τράπεζα!
Δεν είναι συνηθισμένος πρόεδρος όμως και για μια ακόμη σειρά λόγων. Ο πιο σημαντικός στις μέρες μας είναι ότι... πληρώνει κανονικά τους παίκτες. Προφανώς πρόεδροι άλλων ομάδων θα το θεωρούν «ελάττωμα» αυτό, όμως η ποδοσφαιρική πιάτσα έχει να λέει τα καλύτερα. «Τράπεζα» τον ανεβάζουν, «τράπεζα» τον κατεβάζουν τον Παναιτωλικό!
Την στιγμή που στις περισσότερες ομάδες οι προσφυγές... σκάνε η μια μετά την άλλη από πρώην κι νυν παίκτες τους, στο Αγρίνιο αγνοούν την σημασία της λέξης! Ακόμη και τα προηγούμενα χρόνια σε Γ΄ και Β΄ εθνική όταν «βαριά» ονόματα φορούσαν την φανέλα του Παναιτωλικού με μεγάλες προσδοκίες χωρίς όμως ανάλογη απόδοση, κανείς δεν παραπονέθηκε ότι δεν πήρε χρήματα!
«Άλλο το πως παίζουν στο γήπεδο, αν είναι καλοί ή κακοί κι άλλο το αν θα πρέπει να πληρώνονται στην ώρα τους. Είναι επαγγελματίες» ήταν μόνιμα η απάντηση του προέδρου του Αγρινιώτικου συλλόγου όταν φίλοι της ομάδας τον προέτρεπαν να... κλείσει την κάνουλα μήπως και βάλουν μυαλό οι «καλομαθημένοι» παίκτες του!
Μάλλον ο ίδιος όμως θα πρέπει να νιώθει δικαιωμένος για την τακτική του, καθώς αν ακολουθούσε τον άλλο δρόμο, τον εύκολο των... χρεών, παίκτες όπως ο Χαριστέας, ο Καμαρά ή ο Θεοδωρίδης μάλλον δύσκολα θα έκαναν ακόμη και την σκέψη να φορέσουν την φανέλα του Παναιτωλικού! Γιατί κακά τα ψέμματα! Στην πορεία δένεται ο καθένας με την ομάδα, αλλά στην αρχή το οικονομικό και η συνέπεια παίζουν μεγάλο ρόλο!
Μακριά από δανεικούς
Όπως μεγάλο ρόλο παίζει και το... καθαρό όνομα. Κι αυτό στο Αγρίνιο το προφυλάσσουν ως... κόρη οφθαλμού. «Για ένα καθαρό κούτελο ζούμε» όπως λένε και στα καφενεία. Αυτό ισχύει όμως και στην ΠΑΕ που αποφεύγει όπως ο... διάολος το λιβάνι τους δανεικούς από τους «μεγάλους»! Στο εξωτερικό μπορεί να είναι ακόμη συνηθισμένο φαινόμενο κι ένας παίκτης της Μίλαν να παίξει για παράδειγμα στην Γιουβέντους, όμως «εδώ είναι Ελλάντα»!
Κι όσο ισχύει αυτό η πόρτα του Emileon θα είναι κλειστή για παίκτες δανεικούς από άλλους ελληνικούς συλλόγους. Την ίδια ώρα πάντως που αρκετές ομάδες που έχουν τους ίδιους στόχους με τον Παναιτωλικό απολαμβάνουν την... ερυθρόλευκη στήριξη στο συγκεκριμένο θέμα, καθώς με την μορφή δανεισμού από τον Ολυμπιακό έχουν παίκτες ο Λεβαδειακός, η Κέρκυρα, η Δόξα Δράμας, μέχρι πρότινος είχε ο ΟΦΗ και πλέον απέκτησε και ο ΠΑΣ Γιάννινα (σ.σ Ζαραδούκας).
Στο Αγρίνιο πεισματικά αρνούνται κάτι τέτοιο και φάνηκε πρόσφατα με την περίπτωση Πετρόπουλου όπου ατόνησε και το φιλολογικό τους ενδιαφέρον όταν έμαθαν ότι ο Παναθηναϊκός δεν τον αφήνει ελεύθερο, αλλά τον παραχωρεί δανεικό! Στο ερώτημα «γιατί όχι», τόσο ο κ. Κωστούλας, όσο και οι άμεσοι συνεργάτες του είναι ξεκάθαροι στις απόψεις τους.
«Πρεσβεύουμε εξ αρχής κάτι διαφορετικό. Αυτές είναι οι αρχές μας. Δεν θελήσαμε εξ αρχής κανένα είδος εξάρτησης με οποιονδήποτε. Τα προηγούμενα χρόνια αυτό το πληρώσαμε και ίσως το πληρώσουμε και στο μέλλον, αλλά δεν το αλλάζουμε» είναι η χαρακτηριστική απάντηση που βγαίνει από τα χείλη τους!
Εξάλλου αν ρίξει κανείς μια ματιά στο «κυανοκίτρινο» ρόστερ, ο μόνος που είναι δανεικός στο Αγρίνιο είναι ο Άντι. Λογικά δεν είναι... επιλήψιμο να δανείζεται κανείς από την Πόρτο!
Ακόμη πιο μακριά
Ο στόχος του φετινού Παναιτωλικού είναι μια εύκολη παραμονή, όμως το όραμα Κωστούλα φτάνει ακόμη πιο μακριά!Όπως περίπου 7 χρόνια πριν, όταν ανέλαβε τον σύλλογο που έκανε όνειρα για Σούπερ Λίγκα και οι περισσότεροι τον περνούσαν για τρελό, έτσι και σήμερα θεωρεί ότι η ομάδα έχει όλες τις δυνατότητες τα επόμενα χρόνια να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο!
Αρκεί να είναι κοντά ο κόσμος που είναι, αλλά και άλλοι παραγωγικοί φορείς της πόλης που θα μπορούσαν να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να βοηθήσουν. Εξάλλου η ταυτότητα του ούτε Κόκκαλης γράφει, ούτε Βαρδινογιάννης, ούτε Μαρινάκης. Κωστούλας γράφει και είναι προφανές ότι υπάρχει και το... οικονομικό ταβάνι! Πάντως ως τώρα με όλους τους παίκτες πληρωμένους, με αθλητικό κέντρο που το ζηλεύουν όλες οι ομάδες της κατηγορίας και με ένα ανακαινισμένο γήπεδο, ο πρόεδρος της Αγρινιώτικης ΠΑΕ δείχνει να πορεύεται μια χαρά! Προφανώς και δεν θα πει όχι αν βρεθεί κι άλλος... παίκτης που θα θελήσει να συνεισφέρει για να φτάσει το «καμάρι της πόλης» ακόμη πιο ψηλά!
Όπου... ψηλά βλέπε καθιέρωση στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά και γιατί όχι μέσω των πλέι οφ ή του κυπέλλου την διεκδίκηση ενός εισιτηρίου που οδηγεί στην Ευρώπη! Πάντως όλοι στο Αγρίνιο, αρχής γενομένης από τον διοικητικό τους ηγέτη κρατούν... κάτω την μπάλα! Ξέρουν ότι λαμβάνουν μέρος σε ένα διαρκή μαραθώνιο με πολλά εμπόδια οπότε προτιμούν τα βήματα τους να είναι προσεχτικά έτσι ώστε να φτάνουν με επιτυχία στον τερματισμό!
Κι όμως τον... πολεμάνε!
Όταν το καλοκαίρι του 2005 ο Κωστούλας πήρε τον Παναιτωλικό σε... μια πλαστική σακούλα με ελάχιστα δελτία, με ένα γήπεδο σε κακή κατάσταση και με την ομάδα να προπονείται σε γήπεδα «5x5» ή σε ξερά και σήμερα είναι μέλος της Σούπερ Λίγκας, με ένα πανέμορφο γήπεδο και ένα αθλητικό κέντρο πρότυπο, τουλάχιστον όσοι δεν γνωρίζουν θα πίστευαν ότι έχει όλη την πόλη στο πλευρό του. Κι όμως δεν είναι ακριβώς έτσι...
Τα πολιτικά πρόσωπα του νομού στην πλειοψηφία τους αγνοούν που βρίσκεται το γήπεδο και το... βρήκαν μόνο τον περασμένο Μάιο στην φιέστα με τον Διαγόρα και γενικότερα συνηθίζουν να δηλώνουν παρουσία όταν υπάρχουν κάμερες και φωτογραφικοί φακοί! Όμως δεν είναι μόνο τα πολιτικά πρόσωπα που δείχνουν να μην είναι... ζεστοί όταν τους χρειάστηκε ο σύλλογος! Ακόμη και δημότες της πόλης έχουν προσπαθήσει και πολλές φορές καταφέρει να βάλουν εμπόδια στο να... μεγαλώσει ο σύλλογος.
Τα όσα έχουν συμβεί και συνεχίζουν να συμβαίνουν ακόμη με το θέμα του γηπέδου (πάνω διάζωμα, πέταλο, σκέπαστρο, προβολείς κλπ) έχουν κάνει ουκ ολίγες φορές τον Κωστούλα να σκέφτεται αν άξιζε τον κόπο. Βέβαια οι όποιες σκέψεις φεύγουν αμέσως όταν βλέπει μια ολόκληρη πόλη να απολαμβάνει το γήπεδο και να νιώθει περήφανη για την ομάδα της!
Κι έτσι συνεχίζει να κάνει όνειρα. Έστω κι αν δεν τα λέει φωναχτά! Άλλωστε είπαμε και πιο πάνω, ποτέ δεν «φώναξε» με την παρουσία του. Προτιμά τους χαμηλούς τόνους και τα έργα... Και κυρίως την σκληρή δουλειά που δεν την φοβάται! Εδώ δεν φοβήθηκε το 2010 όταν έπεσε με το ιδιωτικό του ελικόπτερο! Βγήκε ζωντανός και όρθιος! Όπως θέλει και τον Παναιτωλικό. Με όρθιο το κεφάλι παντού και πάντα...