http://www.antinews.gr/2012/01/09/142189/ 
Τις τελευταίες μέρες του 2011, και ενώ κανένας δεν πρόσεχε, ο πρόεδρος Ομπάμα υπέγραψε μια τροποποίηση στον Νόμο National Defense Authorization Act, σύμφωνα με την οποία θα επιβάλλονται κυρώσεις σε όσα κράτη ή επιχειρήσεις προμηθεύονται ιρανικό πετρέλαιο, και το πληρώνουν μέσω της ιρανικής κεντρικής τράπεζας.
Έτσι, σε λίγο, όποιος τολμήσει να το κάνει, δεν θα συναλλάσσεται πλέον με τις ΗΠΑ.
Η συγκεκριμένη τροποποίηση αποτελεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, κήρυξη οικονομικού πολέμου, και είναι προϊόν της Αμερικανοϊσραηλινής Επιτροπής Δημοσίων Θεμάτων (AIPAC), κατόπιν παραγγελίας του πρωθυπουργού του Ισραήλ Benjamin “Bibi” Netanyahu.
Οι απολογητές της αμερικανικής κυβέρνησης προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την απόφαση αυτή, ως μια εναλλακτική λύση στο ενδεχόμενο μονομερούς στρατιωτικής επίθεσης του Ισραήλ εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν.
Παράλληλα, έγιναν προσπάθειες να πειστεί ο κόσμος, ότι η κίνηση αυτή δεν θα επηρεάσει ανοδικά τις τιμές του πετρελαίου.
Σε μια επίδειξη αυτομαστιγώματος, οι κυβερνήσεις της ΕΕ διαβουλεύονται για το αν θα πρέπει να αγοράζουν πια πετρέλαιο από την Τεχεράνη. Αναπόφευκτα, όπως ο θάνατος και οι φόροι, το αποτέλεσμα ήταν για μια ακόμη φορά να εκτιναχθεί στα ύψη η τιμή του πετρελαίου, με το αργό Brent να βρίσκεται ήδη στα $114 το βαρέλι, και να ανεβαίνει…
Το Ιράν αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη χώρα εξαγωγέα πετρελαίου του OPEC, με εξαγωγές 2.5 εκατομμυρίων βαρελιών ημερησίως. Τα 450.000 από αυτά καταλήγουν στην ΕΕ, που αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη αγορά ιρανικού πετρελαίου, μετά την Κίνα.
Από την πλευρά του, ο «απρόσωπος» γραφειοκράτης των Βρυξελλών, επίτροπος Ενέργειας της ΕΕ Gunther Ottinger, προσπαθεί απεγνωσμένα να μας πείσει ότι η ΕΕ μπορεί να βασίζεται στην Σαουδική Αραβία, ώστε να μην της λείψει το ιρανικό πετρέλαιο.
Οποιοσδήποτε όμως αναλυτής πετρελαϊκών ζητημάτων, που σέβεται τον εαυτό του, γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι η Σ. Αραβία δεν διαθέτει αυτή τη δυνατότητα να καλύψει τα κενά του Ιράν. Επιπλέον, η Σ. Αραβία χρειάζεται οπωσδήποτε τα κέρδη που της αποφέρει το ακριβό πετρέλαιο, διότι η βασιλική της δυναστεία θέλει να τα έχει καλά, δωροδοκώντας τους υπηκόους της, προκειμένου να αποφευχθεί μια τοπική αραβική άνοιξη.
Αν στα παραπάνω προστεθεί και η απειλή της Τεχεράνης να αποκλείσει τα Στενά του Ορμούζ, εμποδίζοντας την διακίνηση του 1/6 του παγκοσμίου πετρελαίου, και του 70% που προέρχεται από τον OPEC, τότε δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη η φρενήρης προσπάθεια των κερδοσκόπων του πετρελαίου να εξασφαλίσουν όσο περισσότερο αργό μπορούν.
Θα πρέπει να ξεχάσουμε το πετρέλαιο των $50-$75 το βαρέλι. Η τιμή του μάλλον θα φτάσει τα $120 ή και τα $150 μέχρι το καλοκαίρι, όπως έγινε το 2008. Μάλιστα, αυτό το διάστημα, ο OPEC αντλεί περισσότερο πετρέλαιο από οποιαδήποτε άλλη φορά από το 2008.
Έτσι, αυτό που ξεκίνησε σαν ένα αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός από πλευράς Ισραήλ, κατέληξε σε μια πολλαπλή επίθεση αυτοκτονίας, με στόχο μεγάλο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας.
Για αυτό και ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής επιτροπής εθνικής ασφάλειας του Ιράν Ala’eddin Broujerdi, προειδοποίησε την Δύση ότι επιβάλλοντας κυρώσεις, κάνει μια «στρατηγική γκάφα».
Το 2012 θα δούμε μια παγκόσμια ύφεση. Ο Ομπάμα ήξερε πολύ καλά πως οι κινήσεις του θα ανέβαζαν την τιμή του πετρελαίου, και θα συντελούσαν σε περαιτέρω ύφεση. Αλλά το φιλοϊσραηλινό κογκρέσο υπερψήφισε με ζέση την τροποποίηση, ακόμη και αν ο υπουργός Οικονομικών Tim Geithner ήταν κάθετα αντίθετος.
Πάντως, η συγκεκριμένη τροποποίηση δεν είναι τόσο σκληρή όσο θα ήθελαν οι Ισραηλινοί. Η Τεχεράνη θα αισθανθεί την πίεση, αλλά όχι σε ανυπέρβλητα επίπεδα. Όμως πως είναι δυνατό, αυτοί οι στερούμενοι κάθε δημοτικότητας Αμερικανοί γερουσιαστές, να μην καταλαβαίνουν πως όταν αφαιρείς 2.5 εκατ. βαρέλια πετρελαίου την ημέρα από την αγορά, να μην κινδυνεύεις να τινάξεις την παγκόσμια οικονομία στον αέρα;
Η Ασία θα συνεχίζει να χρειάζεται πετρέλαιο, και να το αγοράζει από το Ιράν. Και η τιμή του θα συνεχίσει να φλερτάρει με την … στρατόσφαιρα.
Τότε γιατί έκανε ότι έκανε ο Ομπάμα; Μάλλον για προεκλογικούς ψηφοθηρικούς λόγους. Όλοι οι τρελαμένοι Ρεπουμπλικάνοι, με την εξαίρεση του Ron Paul, υπόσχονται πόλεμο εναντίον του Ιράν, μόλις εκλεγούν, και οι ανυποψίαστες μάζες των Αμερικανών ψηφοφόρων το αποδέχονται.
Κανένας όμως δεν κάθεται να υπολογίσει, με απλή αριθμητική, πως σε περίοδο ύφεσης, το μόνο που δεν χρειάζονται η αμερικανική και ευρωπαϊκή οικονομία, είναι πετρέλαιο που θα κοστίζει $120 και πάνω το βαρέλι! Πως θα έρθει η ανάκαμψη;
Πέραν των μονίμως σε κρίση ευρισκόμενων μελών της ΕΕ, και των κολλητών του ΝΑΤΟ, όλοι οι υπόλοιποι θα αγνοήσουν τον Ομπάμα και θα παρακάμψουν τον οικονομικό πόλεμο που κήρυξε στο Ιράν.
Η Ρωσία το δήλωσε ήδη. Η Ινδία αγοράζει ιρανικό πετρέλαιο μέσω της τουρκικής Halkbank, και η Κίνα διαπραγματεύεται με την Τεχεράνη για ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες.
Η Κίνα πληρώνει σε ευρώ, και σύντομα μπορεί να πληρώνει σε γιουάν. Μέχρι τον Μάρτιο θα έχουν συμφωνήσει και στις τιμές. Η Βενεζουέλα ελέγχει μια τράπεζα από κοινού με το Ιράν από το 2009. Έτσι πληρώνεται η Τεχεράνη για τις συναλλαγές της στην Λατινική Αμερική.
Ακόμη και κάποιοι παραδοσιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ δεν θέλουν να συμμετάσχουν, όπως η Τουρκία που το 30% του εισαγόμενου πετρελαίου της προέρχεται από το Ιράν. Έτσι η Τουρκία θα ζητήσει να εξαιρεθεί από την αμερικανική απαγόρευση η εταιρία Tupras, που εισάγει το ιρανικό πετρέλαιο.
Το ίδιο θα ζητήσει και η Ν. Κορέα, που προμηθεύεται το 10% του πετρελαίου της από το Ιράν (200.000 βαρέλια την ημέρα).
Η Κίνα, η Ινδία, η Ν. Κορέα, κ.ά. έχουν σύνθετες διμερείς εμπορικές σχέσεις με το Ιράν. Η Κίνα, για παράδειγμα, έχει εμπορικές συναλλαγές ύψους $30 δισ ετησίως με το Ιράν.
Αυτές οι σχέσεις δεν θα διαλυθούν επειδή έτσι θέλει η Αμερική και το Ισραήλ. Για αυτό, σύντομα θα δούμε μια αύξηση των ιδιωτικών τραπεζών σε ολόκληρο τον αναπτυσσόμενο κόσμο, μέσω των οποίων θα αγοράζεται το ιρανικό πετρέλαιο. Και τέλος, η Ουάσιγκτον αποκλείεται να βρει το θάρρος να επιβάλλει κυρώσεις στις κινεζικές τράπεζες που συναλλάσσονται με την Τεχεράνη.
Από την άλλη, η Τεχεράνη διαθέτει αρκετό θάρρος. Μετά από μια σειρά δολοφονιών και απαγωγών των επιστημόνων της, διασυνοριακές επιθέσεις, σαμποτάζ από τους Ισραηλινούς των υποδομών της χώρας, ιούς, παραβιάσεις του εναέριου χώρου από μη επανδρωμένα αεροπλάνα, συνεχείς απειλές επικείμενης εισβολής, κλπ. το Ιράν αντέχει.
Μάλιστα, πρόσφατα δοκίμασε και τον δικό του πύραυλο cruise στα Στενά του Ορμούζ! Μόλις όμως η Τεχεράνη αντιδράσει στις ατέλειωτες προκλήσεις της Δύσης, την κατηγορούν για επιθετικότητα!
Σε τελευταία ανάλυση, αυτό που κάνει η Αμερική οδηγεί το Ιράν, την ΕΕ, αλλά και την ίδια σε οικονομικές δυσχέρειες. Η παγκόσμια οικονομία θα υποστεί βλάβη. Και εν πάση περιπτώσει, το Ιράν μπορεί να ανεβάζει την τιμή του πετρελαίου όποτε αισθανθεί ότι προκαλείται.
Η Τεχεράνη θα συνεχίσει να πουλά πετρέλαιο, να εμπλουτίζει ουράνιο, και δεν θα γονατίσει. Οι κυρώσεις της Δύσης θα αποτύχουν. Και πιο πολύ από όλους, θα πλήξουν τους ίδιους τους Δυτικούς…
Του Pepe Escobar
Global Research
http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=28521
Απόδοση: S.A.
Τις τελευταίες μέρες του 2011, και ενώ κανένας δεν πρόσεχε, ο πρόεδρος Ομπάμα υπέγραψε μια τροποποίηση στον Νόμο National Defense Authorization Act, σύμφωνα με την οποία θα επιβάλλονται κυρώσεις σε όσα κράτη ή επιχειρήσεις προμηθεύονται ιρανικό πετρέλαιο, και το πληρώνουν μέσω της ιρανικής κεντρικής τράπεζας.
Έτσι, σε λίγο, όποιος τολμήσει να το κάνει, δεν θα συναλλάσσεται πλέον με τις ΗΠΑ.
Η συγκεκριμένη τροποποίηση αποτελεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, κήρυξη οικονομικού πολέμου, και είναι προϊόν της Αμερικανοϊσραηλινής Επιτροπής Δημοσίων Θεμάτων (AIPAC), κατόπιν παραγγελίας του πρωθυπουργού του Ισραήλ Benjamin “Bibi” Netanyahu.
Οι απολογητές της αμερικανικής κυβέρνησης προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την απόφαση αυτή, ως μια εναλλακτική λύση στο ενδεχόμενο μονομερούς στρατιωτικής επίθεσης του Ισραήλ εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν.
Παράλληλα, έγιναν προσπάθειες να πειστεί ο κόσμος, ότι η κίνηση αυτή δεν θα επηρεάσει ανοδικά τις τιμές του πετρελαίου.
Σε μια επίδειξη αυτομαστιγώματος, οι κυβερνήσεις της ΕΕ διαβουλεύονται για το αν θα πρέπει να αγοράζουν πια πετρέλαιο από την Τεχεράνη. Αναπόφευκτα, όπως ο θάνατος και οι φόροι, το αποτέλεσμα ήταν για μια ακόμη φορά να εκτιναχθεί στα ύψη η τιμή του πετρελαίου, με το αργό Brent να βρίσκεται ήδη στα $114 το βαρέλι, και να ανεβαίνει…
Το Ιράν αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη χώρα εξαγωγέα πετρελαίου του OPEC, με εξαγωγές 2.5 εκατομμυρίων βαρελιών ημερησίως. Τα 450.000 από αυτά καταλήγουν στην ΕΕ, που αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη αγορά ιρανικού πετρελαίου, μετά την Κίνα.
Από την πλευρά του, ο «απρόσωπος» γραφειοκράτης των Βρυξελλών, επίτροπος Ενέργειας της ΕΕ Gunther Ottinger, προσπαθεί απεγνωσμένα να μας πείσει ότι η ΕΕ μπορεί να βασίζεται στην Σαουδική Αραβία, ώστε να μην της λείψει το ιρανικό πετρέλαιο.
Οποιοσδήποτε όμως αναλυτής πετρελαϊκών ζητημάτων, που σέβεται τον εαυτό του, γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι η Σ. Αραβία δεν διαθέτει αυτή τη δυνατότητα να καλύψει τα κενά του Ιράν. Επιπλέον, η Σ. Αραβία χρειάζεται οπωσδήποτε τα κέρδη που της αποφέρει το ακριβό πετρέλαιο, διότι η βασιλική της δυναστεία θέλει να τα έχει καλά, δωροδοκώντας τους υπηκόους της, προκειμένου να αποφευχθεί μια τοπική αραβική άνοιξη.
Αν στα παραπάνω προστεθεί και η απειλή της Τεχεράνης να αποκλείσει τα Στενά του Ορμούζ, εμποδίζοντας την διακίνηση του 1/6 του παγκοσμίου πετρελαίου, και του 70% που προέρχεται από τον OPEC, τότε δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη η φρενήρης προσπάθεια των κερδοσκόπων του πετρελαίου να εξασφαλίσουν όσο περισσότερο αργό μπορούν.
Θα πρέπει να ξεχάσουμε το πετρέλαιο των $50-$75 το βαρέλι. Η τιμή του μάλλον θα φτάσει τα $120 ή και τα $150 μέχρι το καλοκαίρι, όπως έγινε το 2008. Μάλιστα, αυτό το διάστημα, ο OPEC αντλεί περισσότερο πετρέλαιο από οποιαδήποτε άλλη φορά από το 2008.
Έτσι, αυτό που ξεκίνησε σαν ένα αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός από πλευράς Ισραήλ, κατέληξε σε μια πολλαπλή επίθεση αυτοκτονίας, με στόχο μεγάλο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας.
Για αυτό και ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής επιτροπής εθνικής ασφάλειας του Ιράν Ala’eddin Broujerdi, προειδοποίησε την Δύση ότι επιβάλλοντας κυρώσεις, κάνει μια «στρατηγική γκάφα».
Το 2012 θα δούμε μια παγκόσμια ύφεση. Ο Ομπάμα ήξερε πολύ καλά πως οι κινήσεις του θα ανέβαζαν την τιμή του πετρελαίου, και θα συντελούσαν σε περαιτέρω ύφεση. Αλλά το φιλοϊσραηλινό κογκρέσο υπερψήφισε με ζέση την τροποποίηση, ακόμη και αν ο υπουργός Οικονομικών Tim Geithner ήταν κάθετα αντίθετος.
Πάντως, η συγκεκριμένη τροποποίηση δεν είναι τόσο σκληρή όσο θα ήθελαν οι Ισραηλινοί. Η Τεχεράνη θα αισθανθεί την πίεση, αλλά όχι σε ανυπέρβλητα επίπεδα. Όμως πως είναι δυνατό, αυτοί οι στερούμενοι κάθε δημοτικότητας Αμερικανοί γερουσιαστές, να μην καταλαβαίνουν πως όταν αφαιρείς 2.5 εκατ. βαρέλια πετρελαίου την ημέρα από την αγορά, να μην κινδυνεύεις να τινάξεις την παγκόσμια οικονομία στον αέρα;
Η Ασία θα συνεχίζει να χρειάζεται πετρέλαιο, και να το αγοράζει από το Ιράν. Και η τιμή του θα συνεχίσει να φλερτάρει με την … στρατόσφαιρα.
Τότε γιατί έκανε ότι έκανε ο Ομπάμα; Μάλλον για προεκλογικούς ψηφοθηρικούς λόγους. Όλοι οι τρελαμένοι Ρεπουμπλικάνοι, με την εξαίρεση του Ron Paul, υπόσχονται πόλεμο εναντίον του Ιράν, μόλις εκλεγούν, και οι ανυποψίαστες μάζες των Αμερικανών ψηφοφόρων το αποδέχονται.
Κανένας όμως δεν κάθεται να υπολογίσει, με απλή αριθμητική, πως σε περίοδο ύφεσης, το μόνο που δεν χρειάζονται η αμερικανική και ευρωπαϊκή οικονομία, είναι πετρέλαιο που θα κοστίζει $120 και πάνω το βαρέλι! Πως θα έρθει η ανάκαμψη;
Πέραν των μονίμως σε κρίση ευρισκόμενων μελών της ΕΕ, και των κολλητών του ΝΑΤΟ, όλοι οι υπόλοιποι θα αγνοήσουν τον Ομπάμα και θα παρακάμψουν τον οικονομικό πόλεμο που κήρυξε στο Ιράν.
Η Ρωσία το δήλωσε ήδη. Η Ινδία αγοράζει ιρανικό πετρέλαιο μέσω της τουρκικής Halkbank, και η Κίνα διαπραγματεύεται με την Τεχεράνη για ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες.
Η Κίνα πληρώνει σε ευρώ, και σύντομα μπορεί να πληρώνει σε γιουάν. Μέχρι τον Μάρτιο θα έχουν συμφωνήσει και στις τιμές. Η Βενεζουέλα ελέγχει μια τράπεζα από κοινού με το Ιράν από το 2009. Έτσι πληρώνεται η Τεχεράνη για τις συναλλαγές της στην Λατινική Αμερική.
Ακόμη και κάποιοι παραδοσιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ δεν θέλουν να συμμετάσχουν, όπως η Τουρκία που το 30% του εισαγόμενου πετρελαίου της προέρχεται από το Ιράν. Έτσι η Τουρκία θα ζητήσει να εξαιρεθεί από την αμερικανική απαγόρευση η εταιρία Tupras, που εισάγει το ιρανικό πετρέλαιο.
Το ίδιο θα ζητήσει και η Ν. Κορέα, που προμηθεύεται το 10% του πετρελαίου της από το Ιράν (200.000 βαρέλια την ημέρα).
Η Κίνα, η Ινδία, η Ν. Κορέα, κ.ά. έχουν σύνθετες διμερείς εμπορικές σχέσεις με το Ιράν. Η Κίνα, για παράδειγμα, έχει εμπορικές συναλλαγές ύψους $30 δισ ετησίως με το Ιράν.
Αυτές οι σχέσεις δεν θα διαλυθούν επειδή έτσι θέλει η Αμερική και το Ισραήλ. Για αυτό, σύντομα θα δούμε μια αύξηση των ιδιωτικών τραπεζών σε ολόκληρο τον αναπτυσσόμενο κόσμο, μέσω των οποίων θα αγοράζεται το ιρανικό πετρέλαιο. Και τέλος, η Ουάσιγκτον αποκλείεται να βρει το θάρρος να επιβάλλει κυρώσεις στις κινεζικές τράπεζες που συναλλάσσονται με την Τεχεράνη.
Από την άλλη, η Τεχεράνη διαθέτει αρκετό θάρρος. Μετά από μια σειρά δολοφονιών και απαγωγών των επιστημόνων της, διασυνοριακές επιθέσεις, σαμποτάζ από τους Ισραηλινούς των υποδομών της χώρας, ιούς, παραβιάσεις του εναέριου χώρου από μη επανδρωμένα αεροπλάνα, συνεχείς απειλές επικείμενης εισβολής, κλπ. το Ιράν αντέχει.
Μάλιστα, πρόσφατα δοκίμασε και τον δικό του πύραυλο cruise στα Στενά του Ορμούζ! Μόλις όμως η Τεχεράνη αντιδράσει στις ατέλειωτες προκλήσεις της Δύσης, την κατηγορούν για επιθετικότητα!
Σε τελευταία ανάλυση, αυτό που κάνει η Αμερική οδηγεί το Ιράν, την ΕΕ, αλλά και την ίδια σε οικονομικές δυσχέρειες. Η παγκόσμια οικονομία θα υποστεί βλάβη. Και εν πάση περιπτώσει, το Ιράν μπορεί να ανεβάζει την τιμή του πετρελαίου όποτε αισθανθεί ότι προκαλείται.
Η Τεχεράνη θα συνεχίσει να πουλά πετρέλαιο, να εμπλουτίζει ουράνιο, και δεν θα γονατίσει. Οι κυρώσεις της Δύσης θα αποτύχουν. Και πιο πολύ από όλους, θα πλήξουν τους ίδιους τους Δυτικούς…
Του Pepe Escobar
Global Research
http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=28521
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου