http://www.antinews.gr/2012/01/20/143637/ 
Η «θαυμαστή» παράσταση της μεταπολίτευσης, μας τελείωσε. Η σημερινή παρωδία πολιτικής και η οικονομική τραγωδία που εξελίσσεται στη χώρα μας τα τελευταία δυο χρόνια, απόρροια μιας τραγικής Ελληνικής κυβέρνησης σε συνδυασμό με την τραγελαφική ηγεσία της Ευρώπης, έγραψαν και τους τίτλους τέλους αυτής της εποχής.
Μιας εποχής που ξεκίνησε με οράματα, συνεχίστηκε με την παραποίηση τους με σαθρό υπόβαθρο και κατέληξε σήμερα, στις τελευταίες ημέρες μιας Ελληνικής Πομπηίας, περιμένοντας την λάβα της λαϊκής αγανάκτησης για να καταγραφεί ως απολίθωμα άξιο μελέτης, στη μακραίωνη ιστορία της χώρας μας.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει αυτή την εποχή, με χαρακτηριστικά που ανέδειξαν «Κουλούρηδες» και «Πάγκαλους» ως πολιτικούς «ηγέτες», έναν «ΓΑΠ» ως πρωθυπουργό, έναν Χρυσοχοΐδη επίδοξο αρχηγό ακίνητου κινήματος, έναν Παπακωνσταντίνου, τσαρο-ταφόπλακα της οικονομίας και πολλούς «επώνυμους» δημοσιογράφους-γιουσουφάκια της εξουσίας, ως λειτουργούς. Απέκτησε επίσης και τεχνοκράτες επίδοξους πολιτικούς άνδρες, που παρουσιάστηκαν ως εθνοσωτήρες μιας χρήσης και μάλιστα εισαγόμενης.
Και όλες αυτές οι φιγούρες εξουσίας, μέσα από τρεις γενιές που τιμήθηκε η νοοτροπία της καριέρας ευκαιρίας, της κοινωνικής καταξίωσης του εταιροφωτισμού, της διαπλοκής και της προσκολλήσεως.
Οι τίτλοι τέλους αυτής της εποχής, έπεσαν με τον βίαιο τρόπο με τον οποίο οι ευρωπαίοι εταίροι, μας επέβαλαν την «υποτίμηση» της Ελληνικής κοινωνίας και μετά αυτή της οικονομίας, υλοποιώντας μια ολοκληρωτικά λανθασμένη ή «στημένη» πολιτική, εκμεταλλευόμενοι την προθυμία -στην καλύτερη περίπτωση- της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η ίδια πολιτική που συνεχίζει να είναι ο «μονόδρομος» και για τον τεχνοκράτη δοτό πρωθυπουργό, αφού δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εφαρμόζει τις εντολές που του υποδεικνύονται και πιστά υπακούει.
Άλλωστε, το θλιβερό θέαμα του Έλληνα πρωθυπουργού στο διάγγελμα του για τη νέα χρονιά, όπου με έναν άχρωμο, άοσμο και άγευστο τρόπο παρουσίαζε το τετριμμένο και χωρίς νόημα πια δίλημμα της χρεοκοπίας ή της επιβολής -και όπως έχει αποδειχτεί πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν- άσκοπων και χωρίς αποτέλεσμα νέων μέτρων, αποδεικνύει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι οι ηγέτες δεν διορίζονται αλλά αναδεικνύονται από τον λαό, τον εκφράζουν και τον εμπνέουν.
Οι «τεχνοκρατικές» αντιλήψεις αυτού του τύπου ηγεσίας, δεν τους επιτρέπουν να κατανοήσουν την σκληρή καθημερινότητα του λαού που κυβερνούν. Διότι, όταν επικαλούνται ωμά μια πραγματικότητα, για να στοχεύσουν σε νέες αναποτελεσματικές θυσίες, προκειμένου να μην χαθούν -όπως λένε- τα πάντα, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι μόνοι που μπορεί να έχουν τώρα πια να χάσουν κάτι, αποτελούν μονάχα την μικρή μειοψηφία που πρόθυμα αποδέχεται τους ίδιους και τα αφεντικά τους. Οι υπόλοιποι δεν έχουν τίποτα άλλο πια να χάσουν και έτσι δεν τους παρακολουθούν.
Ένα είναι βέβαιο και αδιαμφισβήτητο. Η οικονομία είναι κοινωνική επιστήμη και ως τέτοια, βασίζεται στον τρόπο με τον οποίο ο λαός, στον οποίο εφαρμόζεται, αντιλαμβάνεται τις πολιτικές της και αντιδρά σ’ αυτές. Οπότε, χωρίς λαϊκή κατανόηση, ακόμα και οι καλύτερες πολιτικές αποτυγχάνουν. Πόσο δε μάλλον, όταν αυτές είναι άδικες, άσκοπες και αναποτελεσματικές, όπως το μνημόνιο και οι συνέχειές του που εφαρμόζονται στη χώρα μας.
Επιτακτική ανάγκη, η άμεση απομάκρυνση όλων όσων εξαφάνισαν τους αγώνες του Έλληνα, τις κοινωνικές του ισορροπίες και τα παρέδωσαν βορά στα δόντια των διεθνών κερδοσκόπων! Δεν πρέπει να υπάρξει ούτε μια μέρα καθυστέρησης, ούτε μια στιγμή δισταγμού!
Στέφανος Αγιάσογλου
Η «θαυμαστή» παράσταση της μεταπολίτευσης, μας τελείωσε. Η σημερινή παρωδία πολιτικής και η οικονομική τραγωδία που εξελίσσεται στη χώρα μας τα τελευταία δυο χρόνια, απόρροια μιας τραγικής Ελληνικής κυβέρνησης σε συνδυασμό με την τραγελαφική ηγεσία της Ευρώπης, έγραψαν και τους τίτλους τέλους αυτής της εποχής.
Μιας εποχής που ξεκίνησε με οράματα, συνεχίστηκε με την παραποίηση τους με σαθρό υπόβαθρο και κατέληξε σήμερα, στις τελευταίες ημέρες μιας Ελληνικής Πομπηίας, περιμένοντας την λάβα της λαϊκής αγανάκτησης για να καταγραφεί ως απολίθωμα άξιο μελέτης, στη μακραίωνη ιστορία της χώρας μας.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει αυτή την εποχή, με χαρακτηριστικά που ανέδειξαν «Κουλούρηδες» και «Πάγκαλους» ως πολιτικούς «ηγέτες», έναν «ΓΑΠ» ως πρωθυπουργό, έναν Χρυσοχοΐδη επίδοξο αρχηγό ακίνητου κινήματος, έναν Παπακωνσταντίνου, τσαρο-ταφόπλακα της οικονομίας και πολλούς «επώνυμους» δημοσιογράφους-γιουσουφάκια της εξουσίας, ως λειτουργούς. Απέκτησε επίσης και τεχνοκράτες επίδοξους πολιτικούς άνδρες, που παρουσιάστηκαν ως εθνοσωτήρες μιας χρήσης και μάλιστα εισαγόμενης.
Και όλες αυτές οι φιγούρες εξουσίας, μέσα από τρεις γενιές που τιμήθηκε η νοοτροπία της καριέρας ευκαιρίας, της κοινωνικής καταξίωσης του εταιροφωτισμού, της διαπλοκής και της προσκολλήσεως.
Οι τίτλοι τέλους αυτής της εποχής, έπεσαν με τον βίαιο τρόπο με τον οποίο οι ευρωπαίοι εταίροι, μας επέβαλαν την «υποτίμηση» της Ελληνικής κοινωνίας και μετά αυτή της οικονομίας, υλοποιώντας μια ολοκληρωτικά λανθασμένη ή «στημένη» πολιτική, εκμεταλλευόμενοι την προθυμία -στην καλύτερη περίπτωση- της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η ίδια πολιτική που συνεχίζει να είναι ο «μονόδρομος» και για τον τεχνοκράτη δοτό πρωθυπουργό, αφού δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εφαρμόζει τις εντολές που του υποδεικνύονται και πιστά υπακούει.
Άλλωστε, το θλιβερό θέαμα του Έλληνα πρωθυπουργού στο διάγγελμα του για τη νέα χρονιά, όπου με έναν άχρωμο, άοσμο και άγευστο τρόπο παρουσίαζε το τετριμμένο και χωρίς νόημα πια δίλημμα της χρεοκοπίας ή της επιβολής -και όπως έχει αποδειχτεί πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν- άσκοπων και χωρίς αποτέλεσμα νέων μέτρων, αποδεικνύει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι οι ηγέτες δεν διορίζονται αλλά αναδεικνύονται από τον λαό, τον εκφράζουν και τον εμπνέουν.
Οι «τεχνοκρατικές» αντιλήψεις αυτού του τύπου ηγεσίας, δεν τους επιτρέπουν να κατανοήσουν την σκληρή καθημερινότητα του λαού που κυβερνούν. Διότι, όταν επικαλούνται ωμά μια πραγματικότητα, για να στοχεύσουν σε νέες αναποτελεσματικές θυσίες, προκειμένου να μην χαθούν -όπως λένε- τα πάντα, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι μόνοι που μπορεί να έχουν τώρα πια να χάσουν κάτι, αποτελούν μονάχα την μικρή μειοψηφία που πρόθυμα αποδέχεται τους ίδιους και τα αφεντικά τους. Οι υπόλοιποι δεν έχουν τίποτα άλλο πια να χάσουν και έτσι δεν τους παρακολουθούν.
Ένα είναι βέβαιο και αδιαμφισβήτητο. Η οικονομία είναι κοινωνική επιστήμη και ως τέτοια, βασίζεται στον τρόπο με τον οποίο ο λαός, στον οποίο εφαρμόζεται, αντιλαμβάνεται τις πολιτικές της και αντιδρά σ’ αυτές. Οπότε, χωρίς λαϊκή κατανόηση, ακόμα και οι καλύτερες πολιτικές αποτυγχάνουν. Πόσο δε μάλλον, όταν αυτές είναι άδικες, άσκοπες και αναποτελεσματικές, όπως το μνημόνιο και οι συνέχειές του που εφαρμόζονται στη χώρα μας.
Επιτακτική ανάγκη, η άμεση απομάκρυνση όλων όσων εξαφάνισαν τους αγώνες του Έλληνα, τις κοινωνικές του ισορροπίες και τα παρέδωσαν βορά στα δόντια των διεθνών κερδοσκόπων! Δεν πρέπει να υπάρξει ούτε μια μέρα καθυστέρησης, ούτε μια στιγμή δισταγμού!
Στέφανος Αγιάσογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου